Jedynie co czułam to tylko gniew na niedźwiedzia.
-NIE!!!!! KUR*A!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!-Krzyknęłam na cały las. Wszyscy byli zaskoczeni, że przeklinam. Po prostu już dłużej nie mogłam wytrzymać. Byłam cała zadrapana.
-Durny misiek! NIENAWIDZĘ TYCH PIERD*LONYCH NIEDŹWIEDZI!
Cała w złości jeszcze raz odegrałam się na martwym ciele niedźwiedzicy. Stanęłam na opadłym pniu drzewa i zaczęłam śpiewać. (Pioseneczka). Każdy się znowu zaskoczył, że potrafię posługiwać się językiem francuskim. Moja babcia pochodziła z francuskiej hodowli u dwunogów i stąd też znała ten język. Trochę też mi go przekazała i stąd go znam. Uciekłam. Pobiegłam nad strumień. Zamknęłam oczy.. Przypomniała mi się historia moich rodziców...
Zdaje mi się, ale skończę niedługo tak samo jak mój ojciec...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz